Czy każdy może nauczyć się programować? Mit talentu a psychologia wytrwałości

Czy każdy może nauczyć się programować? Mit talentu a psychologia wytrwałości

Cześć! Czy kiedykolwiek słyszałeś, że programowanie to tylko dla wybranych? Że trzeba mieć "talent do matematyki" albo "mózg inżyniera", żeby zacząć kodować? Czas obalić ten mit. Programowanie to nie magia, to umiejętność, której może nauczyć się każdy, niezależnie od wieku, wykształcenia czy doświadczenia. A najlepsze jest to, że nie musisz być geniuszem, żeby zacząć. Wystarczy wytrwałość i odpowiednie nastawienie. Gotowy, by odkryć, jak zacząć? No to lecimy!

Mit talentu. Czy programiści rodzą się z supermocami?

Zacznijmy od obalenia największego mitu, talent to nie wszystko. Owszem, są ludzie, którzy od dziecka interesują się komputerami i szybko łapią nowe koncepcje, ale większość programistów to zwykli ludzie, którzy po prostu poświęcili czas na naukę. Tak jak nie musisz być Mozartem, żeby grać na pianinie, nie musisz być Einsteinem, żeby pisać kod.

Badania psychologiczne pokazują, że sukces w nauce nowych umiejętności zależy bardziej od wytrwałości i nastawienia na rozwój (tzw. growth mindset), niż od wrodzonego talentu. Carol Dweck, psycholog z Uniwersytetu Stanforda, udowodniła, że ludzie, którzy wierzą, że mogą się rozwijać, osiągają lepsze wyniki, niż ci, którzy uważają, że ich umiejętności są stałe. Link do badania

Psychologia wytrwałości. Jak nie poddać się po pierwszym błędzie?

Nauka programowania to trochę jak nauka jazdy na rowerze, na początku się przewracasz, ale z czasem nabierasz wprawy. Kluczem jest wytrwałość. Oto kilka wskazówek, jak ją rozwijać:

1. Błędy to Twoi przyjaciele. Każdy programista popełnia błędy, to normalne! Zamiast się frustrować, traktuj je jako lekcje.
   Przykład: "Mój kod znowu nie działa! Nie rozumiem gdzie popełniam błędy! Dobra cofnijmy się do początku i sprawdźmy czego nie rozumiem. Czy to problem z tą metodą?"

2. Cele zamiast marzeń. Zamiast mówić "Chcę zostać programistą", postaw sobie konkretny cel, na przykład: "Nauczę się pisać prostą grę w Pythonie w ciągu miesiąca."

3. Małe kroki. Nie musisz od razu pisać skomplikowanych aplikacji, zacznij od prostych ćwiczeń, a potem stopniowo zwiększaj poziom trudności.
   Przykład: "Dziś sprawię by moja postać się poruszła."
   
   

Dlaczego warto uczyć się programowania w młodym wieku?

Mózg dziecka rozwija się bardzo szybko i chłonie wiedzę jak gąbka, co czyni dzieciństwo idealnym momentem na naukę programowania. Badania pokazują, że dzieci w wieku 6-12 lat są w kluczowym okresie rozwoju poznawczego, kiedy ich zdolności logicznego myślenia i rozwiązywania problemów rozwijają się najszybciej. Na przykład, według badań opublikowanych w Journal of Cognitive Development, dzieci, które uczą się programowania w młodym wieku, lepiej radzą sobie z abstrakcyjnym myśleniem i matematyką w późniejszych latach.

Dlatego nawet 8 letnia dziewczynka, która nauczyła się podstaw Scratcha i w ciągu miesiąca lub dwóch stworzy prostą grę o kosmitach poprawi jej kreatywność. Co znów przełoży się na wyniki w nauce i satysfakcję z rozwiązywania problemów.

Może to być też 10 letni chłopiec, który zacznie od kodowania w Blockly i po roku będzie w stanie napisać prosty program w Pythonie, rozwiązujący zagadki matematyczne. Wczesna nauka programowania nie tylko rozwija umiejętności techniczne, ale także uczy wytrwałości, kreatywności i pracy zespołowej, co procentuje przez całe życie.

Proste ćwiczenia w Pythonie. Zagadki, interfejsy i abstrakcje

Python to jeden z najłatwiejszych języków programowania dla początkujących, ale to nie znaczy, że nie można w nim robić zaawansowanych rzeczy.

Oto kilka ćwiczeń, które wprowadzą Cię w bardziej skomplikowane koncepty:

1. Zagadka logiczna. Wieże Hanoi
   Zanim pokażemy kod, zobaczmy, jak wygląda Wieża Hanoi na obrazku, aby lepiej zrozumieć problem.

Dlaczego najpierw pokazujemy obrazek? Wieża Hanoi to klasyczna zagadka, która uczy rekurencji, ale dla początkujących może być trudna do zrozumienia bez wizualizacji. Obrazek pomaga zobaczyć, jak dyski są przenoszone między wieżami, co ułatwia zrozumienie logiki kodu. Nie można postawić większego koła na "mniejsze". No i na tym polega cała zagadka. Dlatego trzeba kombinować, a wiedząc, że stoi za tym algorytm nagle staje się to o wiele prostsze. Teraz, gdy masz obraz w głowie, oto metoda, która sortuje wieżę Hanoi:

def hanoi(n, source, target, auxiliary):
    if n > 0:
        hanoi(n-1, source, auxiliary, target)
        print(f"Przenieś dysk z {source} na {target}")
        hanoi(n-1, auxiliary, target, source)
hanoi(3, 'A', 'C', 'B')

Wyjaśnienie: Program przenosi dyski z jednej wieży na drugą, używając trzeciej jako pomocniczej, a rekurencja pozwala rozwiązać problem krok po kroku.

Jak to działa?

- n - liczba powtórzeń. W tym wypadku 3 koła, więc 3 razy musi być wykonana metoda by wieża znalazła się z punktu 'A' do punkty 'C'.
- source - jako początkowy punkt okręgów.
- target - jako końcowy punkt okregów.
- auxiliary - inaczej pomocnik po angielsku. W tym wypadku jest to pomocnicza wieża.

2. Interfejsy. Klasa abstrakcyjna
   Stwórz klasę abstrakcyjną Shape (jako kształt) z metodą area, a następnie zaimplementuj ją dla różnych kształtów.

from abc import ABC, abstractmethod

class Shape(ABC):
    @abstractmethod
    def area(self):
        pass

class Circle(Shape):
    def __init__(self, radius):
        self.radius = radius
    def area(self):
        return 3.14 * self.radius ** 2

class Square(Shape):
    def __init__(self, side):
        self.side = side
    def area(self):
        return self.side ** 2

circle = Circle(5)
print("Pole koła:", circle.area())
square = Square(4)
print("Pole kwadratu:", square.area())

Wyjaśnienie: Klasa abstrakcyjna wymusza wzór metody o nazwie "area" w klasach dziedziczących, co uczy podstaw programowania obiektowego. Na początku najlepiej bazować na realnych przykładach taki jak owoce lub właśnie figury geometryczne.

3. Zagadka. Szyfr Cezara
   Kto nie słyszał to prosty sposób na zamianę liter w słowach, żeby wyglądały inaczej. Działa stosunkowo prosto. Bierzesz każdą literkę w swoim słowie i przesuwasz ją o kilka miejsc w alfabetcie.

Oto jak wgyląda program, który szyfruje i deszyfruje tekst za pomocą szyfru Cezara.

def caesar_cipher(text, shift):
    result = ""
    for char in text:
        if char.isalpha():
            shift_amount = shift % 26
            if char.islower():
                result += chr((ord(char) - 97 + shift_amount) % 26 + 97)
            else:
                result += chr((ord(char) - 65 + shift_amount) % 26 + 65)
        else:
            result += char
    return result

encrypted = caesar_cipher("Hello, World!", 3)
print("Zaszyfrowane:", encrypted)
decrypted = caesar_cipher(encrypted, -3)
print("Odszyfrowane:", decrypted)

Wyjaśnienie: Program przesuwa litery w alfabecie o określoną liczbę miejsc, co jest świetnym ćwiczeniem na pracę z tekstem i pętlami dla początkujących. Odkrywa jak działają powtórzenia i kiedy je stosować.

Historie znanych firm tech. Od zera do bohatera

Czy wiesz, że wiele znanych firm technologicznych zaczynało od małych projektów, które wymagały wytrwałości? Oto kilka inspiracji:

1. Instagram. Zanim stał się gigantem mediów społecznościowych, był prostą aplikacją do dzielenia się zdjęciami, a jego twórcy nie byli geniuszami, po prostu wierzyli w swój pomysł.
   Ciekawostka: Pierwsza wersja Instagrama powstała w ciągu zaledwie kilku tygodni!

2. Slack. Zaczynał jako wewnętrzne narzędzie komunikacyjne dla małego zespołu deweloperów, a dziś to jedna z najpopularniejszych platform do współpracy na świecie.
   Ciekawostka: Slack powstał jako "efekt uboczny" nieudanej gry komputerowej.

3. Moja. Zaczynałe bez doświadczenia, jako osoba która po prostu lubi się uczyć. A teraz pracuje dla dużej korporacji oraz uczę innych jak pozyskiwać wiedzę z programowania. Nawet więcej! Pokazuje jak uczyć się by wszystko stawało się prostsze.

4. Historia sukcesu. Piotrka, który zaczynał od zera
   Piotrek to mój znajomy, którego sam zatrudniałem do firmy. Był swego rodzaju przedstawicielem handlowym, który nigdy wcześniej nie programował. W wieku 33 lat postanowił zmienić karierę i zaczął uczyć się Javy. Z jego opowiesić było wiadomo, że na początku nie było łatwo. Często się gubił, a błędy w kodzie wydawały się nie do pokonania, ale nie poddawał się. Dziś Piotrek jest mid developerem w jednej z firm technologicznych w których przyszło mi pracować. Jego sekret to wytrwałość i nastawienie na rozwój. Liczy się realizacja projektów i to ile się z nich wyciąga.
   

Call to Action. Czas na Twój ruch!

Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej, jak zacząć programować i rozwijać swoje umiejętności, zajrzyj na mój kurs programowania. Nie musisz być geniuszem, wystarczy, że masz chęć do nauki i odrobinę wytrwałości. Obiecuję, że nie będę Cię zasypywał technicznym żargonem! Link do kursu